Facía moito tempo que non viamos un espectáculo tan humillante como o de España ante Marrocos. Digo España porque Sánchez foi elixido como representante de España e a pesar das múltiples probas da súa total incapacidade para disimular o seu servilismo ao Rey de Marrocos, non foi destituído.
En pleno Marrocogate, onde queda ao descuberto a corrupción na Unión Europea e os seus deputados e funcionarios que reciben pagos de Marrocos, Sánchez no canto de ser discreto ten a pouca vergoña de arrastrarse en Rabat aos pés dun mero subordinado do Majzen, subordinado xa que o rei de Marrocos nin sequera moléstase en estar presente para que o presidente do goberno español bíquelle os pés.
Sánchez ofrece o Sahara Occidental, pero como pode ofrecer o que non lle pertence? E que obtén a cambio? Nada.
Estraño asunto este que debería ser levado aos máis altos tribunais de España. Sánchez decidiu ignorar o dereito internacional, as sentenzas do Tribunal de Xustiza da Unión Europea e o ditame da corte internacional, por non falar da ética e a moral que brillan pola súa ausencia no carácter deste personaxe e o seu goberno.
O pobo español non parece estar a prestar atención, pola contra nunca deixaría impune esta triste actuación, por parte de quen fala no seu nome.
