Que foi do movemento social de “Non á guerra” é unha das maiores interrogantes que nos deixa a guerra de Ucraína iniciada en 2022 en canto á actuación dos movementos cívicos globais. En 2003 foron numerosas as manifestacións cidadás contra a unilateral e ilexítima guerra de Iraq, creándose o xerme dun movemento cidadá global que, máis de dúas décadas despois, parecía desaparecer.
Pero o xenocidio palestino en Gaza a mans israelís este 2025 parece verificar un revival do “Non á guerra”, neste caso baixo o lema “STOP Xenocidio”. En multitude de eventos deportivos e culturais e incluso cun lexítimo “bullying” aos turistas israelís, os cidadás “de a pe” queren manifestar a súa indignación polos máis de 60.000 mortos, máis de 20.000 deles menores de idade, a destrución dun territorio de 480 km2 onde desde fai décadas se hacinan case dous millóns de persoas e os proxectos de limpeza étnica e de expulsión deses habitantes impulsados polo xenocida goberno de Netanyahu co total apoio do seu irretrito aliado, os EEUU de Trump. Incluso “STOP Xenocidio” tamén berra con forza en Israel e EEUU, no caso israelí dunha sociedade que comeza a sentir indignación polo descrédito da súa imaxe internacional.
“O xenocidio palestino en Gaza a mans israelís este 2025 parece verificar un revival do ‘Non á guerra’, neste caso baixo o lema ‘STOP Xenocidio”
O berro de “Palestina Libre” e “Palestina Vencerá!” volve a materializarse agora co avance da flotilla Global Sumud que pretende levar a Gaza unha axuda humanitaria que de xeito criminal impide Israel que entre. E que ata incluso na axuda humanitaria, Israel e EEUU son cómplices deste xenocidio, expulsando á ONU de Gaza para alzar unha entidade de xestión desa axuda que serve de cebo para que os criminais soldados da IDF israelí podan matar aleatoriamente a un pobo que a propia ONU xa ten cualificado que está sofrendo fome. A “talibanización” sionista e supremacista os ultras relixiosos e políticos que defenden a colonización e erradicación de Palestina está permeando unha sociedade enferma e allea a dunha realidade que os cidadáns do mundo indignados tentan revelar polos seus propios medios de comunicación.
A rebelión cidadá que en 2011 materializouse tamén nese movemento dos “indignados” contra as elites hoxe volve tamén con forza por Gaza e por Palestina. As creativas e activas campañas ao seu favor implican un toque de atención contra unha clase política inerte e cómplice das horrendas imaxes que diariamente observamos de palestinos e palestinas morrendo de fame e sendo abatidos por soldados sonrientes, orgullosos dos seus crimes e que se mofan dese sufrimiento.
En 2003, o “Non á guerra” non puido evitar a guerra de Iraq. Moi probablemente o “STOP Xenocidio” de 2025 tampouco poda evitar esa masacre. Pero queda claro que os “indignados” contra a barbarie comezan a mobilizarse e facer un berro global que pode, cando menos, espertar conciencias e esixir responsabilidades.
