En toda Europa medra un discurso perigoso: o de quen culpa ás persoas migrantes de todos os males.
Do paro, da inseguridade, da falta de vivenda.
Un discurso tan simple como falso.
Un discurso que sempre necesita un inimigo.
O problema non son as persoas que buscan unha vida digna.
O problema é un sistema que concentra a riqueza en poucas mans, que privatiza dereitos e que converte a precariedade en norma.
Pero claro, iso non se di nos mítines.
É máis doado culpar ao diferente.
A historia repítese.
Cando os poderosos teñen medo de que miremos cara arriba, empúxannos a mirar cara aos lados.
O odio ao migrante é unha cortina de fume.
Mentres discutimos entre pobres, eles seguen acumulando beneficios récord.
A inmigración non destrúe Europa.
A sostén.
Coida dos nosos maiores, traballa nos campos, limpa as rúas, constrúe as casas, salva vidas nos hospitais.
E faino, moitas veces, sen dereitos nin recoñecemento.
Os datos confírmano: as persoas migrantes aportan máis do que reciben.
Contribúen ao sistema de pensións, pagan impostos, xeran riqueza.
Pero os discursos de odio non se alimentan de datos, senón do medo.
E ese medo fabrícase: con titulares manipulados, con políticos que falan de “invasión”, con cada mensaxe que deshumaniza.
E cando deshumanizas, negar dereitos semella lóxico.
Erguer muros semella normal.
Europa esquece axiña que tamén foi un continente de migrantes.
Millóns de europeos fuxiron da fame, da guerra ou da represión.
Cruzaron océanos buscando o mesmo que hoxe buscan quen chegan ás nosas costas: unha vida posible.
A resposta non pode ser o rexeitamento.
Ten que ser a solidariedade, a xustiza social e a igualdade de oportunidades.
Porque se non defendemos os dereitos de todas e todos, pronto non quedarán dereitos para ninguén.
O racismo e o medo non crean solucións.
Só máis sufrimento.
Se de verdade queremos cambiar as cousas, miremos a quen concentra o poder, non a quen o padece.
Europa non está ameazada pola inmigración.
Está ameazada polo odio, pola indiferencia e pola falta de memoria.
Construamos unha Europa de portas abertas, non de corazóns pechados.
