Non quito nin poño rei, só trato de informar.

Agora que Juan Luís Cebrián ven de soltar lastre no Diario El Pais, cando Felipe González se mostra tan activo politicamente tratando de dirixir ao PSOE con mando a distancia e que este partido atopou un novo líder, que aínda non se puido asentar de todo, se é que algún día consegue facelo, entendo pode resultar ilustrativo este texto que atopei por aí, nas redes, onde se escribe do divino e do humano.

Obviamente non trato de que isto sexa a Biblia dos crentes relixiosos, senón uns datos máis que poden servirnos para atar cabos, analizar situacións e ver en que medida estas cousas, estes datos, van encaixando neste noso “vivir sen vivir en nós”, parodiando ao poeta, fronte aos medios de comunicación que acotío nos bombardean e dos que non somos quen de liberarnos facilmente.

Como di o titular eu non quito nin poño rei, só trato de informar.

Enlace entre Felipe González e José Luís Cebrián
O enlace comeza dende o momento mesmo en que o diario foi inventado e o partido re inventado; en ámbolos dous casos para apuntalar unha Transición ordenada e sen aventuras izquierdistas ou republicanas.

Cando se buscan metáforas sobre a evolución da España democrática -éxito da Transición, a modernización, a burbulla, a pelotada, a caída e a lameira- hai dous nomes que sobresaen: Juan Luís Cebrián, encarnación de El Pais, e Felipe González do PSOE. O diario El Pais non foi soamente un actor clave da Transición, senón que se transformou nun referente internacional -periodístico e de negocio – antes de que a dinámica do capitalismo de casino o arrastrara á critica situación actual, arruinado, tomado pola banca e distinguido voceiro das campañas do establishment.

Ao seu carón, o PSOE recorreu un camiño parecido: actor máis relevante da España democrática, artífice da súa modernización, tamén foi escaracochado pola cultura da pelotada; abandonou moitas das súas bandeiras e recentemente ven de facilitar a investidura de Mariano Rajoy como Presidente do Goberno. Non é fácil elixir cal dos dous simboliza mellor estes 40 anos de España ,pero, probablemente o dilema sexa absurdo: porque son as dúas caras da mesma moeda.

A simbiose entre Cebrián e González, entre El Pais e o PSOE, é coñecida e xa leva así 40 anos. O casamento prodúcese case que no momento en que o diario foi inventado e o partido re inventado; en ámbolos dous casos para fortalecer unha Transición ordenada e sen aventuras esquerdistas ou republicanas; dáselle forma oficial cando Felipe chega ao Poder en 1982 e se produce unha fuxida dos accionistas máis dereitosos do xornal. Pero nos anos supostamente gloriosos da década de 1980, a fortaleza de ámbalas dúas institucións foi tamén unha garantía recíproca: a súa afinidade non levaba implícito a asimilación e sempre houbo entre si unha marxe para a discrepancia e desacordos, incluso en aspectos tan relevantes coma o referendum da OTAN.

Mestre retirado. Realizou estudios de Filosofía e Letras, Dereito e Ciencias Políticas, Francés e Galego. Un dos fundadores da UCSTE, foi membro do consello nacional do «Movemento de Mestres». Fundador de «A PENEIRA» (1984). Director de «Novas do Eixo Atlantico»